1. ՄԱՅՐԱՄՈՒՏ (Mayramud)
2. ՏԱՐՕՆԻ (Daroni) / ՄՈՒՇ (Mush)
3. ՃԱՆԱՊԱՐՀ (Canabarh)
4. ԼԱՆՋ (Lanch)
5. ԵՐՆԷ՜Կ, ՋՈ՜ՒՐ (Yerneg, Chur)
6. ԼՈՒՌ ՔԱՂԱՔ (Lur Kaghak)
7. ՄԻ ԼԱՑԱՑՆԻ (Mi Latsatsni)
8. ԱՐ,ԱՍ (Ar,As)
9. ՏԱՐԲԵՐՈՒԹԻՒՆ (Darperutyun)
10. ԻՐԻԿՆԱՅԻՆ (Irignayin)
11. ՀԻՆ ԵՐԱԶՆԵՐ (Hin Yerazner)
12. KÖREBE (Քէօրէպէ)

Մայրամուտ

Ցորեաններու ետեւէն
Խենթեցած խօլական կը վազեն
Ծիրանի շողերը
Թեւեր մայրամուտի:

Սրտերն առագաստ բացած
Հորիզոնը կը ճեղքեն սրտերը
Ու իմ սիրտս հոգեվարք,
Իմ սիրտս հոգնած երգի մը նման...

Ու բարձրաբերձ ժայռերու
Բլուրներու լուսոռոգ
Գագաթները կը կքին
Մթնշաղին տակ հեւքոտ։

Սրտերն առագաստ բացած
Հորիզոնը կը ճեղքեն սրտերը
Ու իմ սիրտս հոգեվարք,
Իմ սիրտս հոգնած երգի մը նման...

Ու իմ սիրտս հոգեվարք
Իմ սիրտս հոգնած երգի մը նման
Մեռած լճի մը հանգոյն
Ձայն ու ալիք կու տայ
Լռութեան մը խորքերուն։

Sunset

They madly run behind the wheat
Apricot color lights
Wings of sunset...

Hearts sail and drill the horizon
And my heart is in the throes of death,
My heart is like a tired song...

And the high rocks and the peaks
The hills that covered with light
Bend in front of the hectic twilight...

Hearts sail and drill the horizon
And my heart is in the throes of death,
My heart is like a tired song...

And my heart is in the throes of death
My heart is like a tired song
It looks like a dried up lake
Gives a sound, gives a wave
To the depth of the silence...

Gün Batımı

Buğdayların ardından
Delirmişçesine koşarlar
Kayısı rengi ışınlar
Gün batımının kolları...

Kalpler yelken açıp ufuğu delerler
Ve benim kalbim can çekişir,
Benim kalbim yorgun bir şarkı gibi...

Ve en yüksek kayaların
Tepelerin ışıkla kaplanan zirveleri
Diz çökerler
Telaşlı alacakaranlığın önünde...

Kalpler yelken açıp ufuğu delerler
Ve benim kalbim can çekişir,
Benim kalbim yorgun bir şarkı gibi...

Ve benim kalbim can çekişir
Benim kalbim yorgun bir şarkı gibi
Kurumuş bir göle benzer
Ses verir, dalga verir
Sessizliğin derinliklerine...

Տարօնի

Քէլէ երթանք մեր երկիր
Երթանք Սասուն ու Մուշ
Ուր է այսօր մեր երկիր
Չկայ արդեօք յոյսն ու յուշ
Մեր ձայնով երազենք
Մեր անցեալն անուշ

Մուշ

Մուշ, մուշ, մուշ անուշ
Խմենք պաղ ջուրերն անուշ
Մեր պապերից մնաց յուշ
Քո անունն են դրել մուշ

To Daron

Let’s go to our country
Let’s go to Sasun, Mush
Where is our country now
Nowhere, neither hope nor memories
Let’s dream with our voice
Our lovely past

Mush

Mush, Mush sweet Mush
Let’s drink its cold and sweet water
Heritage of our ancesters
Where they call it Mush

Daron’a

Haydi gidelim memleketimize
Sason’a, Muş’a gidelim
Nerede şimdi memleketimiz
Yok mu kalan bir umut, bir anı
Sesimizle düşleyelim
O güzel geçmişimizi

Muş

Muş, Muş güzel Muş
Afiyetle içelim soğuk sularından
Dedelerimizden yadigâr
Adını Muş koymuşlar

Ճանապարհ

Ճանապարհը կը տանի, կը հեռանաս
Կողմերը չի տարբերիր, կը մոռանաս
Ուղիղը շեղը չկայ
Որոշէ եթէ կարենաս։

Կանգ առնել կարելի չէ, կը պարտուիս
Քայլերդ ետ մի քաշեր, կը փճանաս
Կայաններու մէջ մենակ
Ժամանակի մէջ կորսուած։

Ճանապարհը կը փայլի, կը հեռանաս
Հետքերով դուն անհամար, կ՚անհետանաս
Առաջ ու հետեւ չկայ
Ջուրի մը նման, շարունակ։

Կանգ առնել կարելի չէ . . .

The Road

The road leads you, and you move away
Which direction does not matter, you forget it already
There is no pros and cons,
Choose it, if you can...

It is not possible to stop and rest; you are defeated
Do not pull back your steps, you run out
At the stations, alone,
Lost in time...

The road shines, you move away
You will be infinite with numerous traces
No back and forth,
Always, like an endless water...

It is not possible to stop . . .

Yol

Yol götürür, uzaklaşırsın
Yönlerin önemi yok, zaten unutursun
Eğrisi-doğrusu yoktur,
Seç, seçebilirsen...

Durup, dinlenmek mümkün değil; yenilirsin
Adımlarını geri çekme, tükenirsin
Duraklarda, yapayalnız,
Zamanın içinde kaybolarak...

Yol parlar, uzaklaşırsın
Sayısız izlerinle sonsuzlaşırsın
İleri-geri yoktur
Akarsın, sonsuz, su gibi...

Durup, dinlenmek mümkün değil . . .

Երնէ՜կ, Ջո՜ւր

Ո՞վ պիտի երգէ քու անփառունակ կեանքիդ
Միամիտ տաղը, մատա՜ղ ջուր,
Որ լո՜յծ դայլայլի մը պէս շարունակ
Կը փրփրիս, կ՚երթաս դաշտերուն մէջ
Ուր՝Դարե՜ր դարերով
( Ե'րգդ է գոհունակ: )

Միամի՜տ վտակ, դարերէ ի դար
( Երկու քարի մեջ կ՚երգես անդադար )
Դուն մամռոտ ճամբեդ կ՚երթաս անմոլոր.
Ու երբ կը մեռնին շուրջդ անմխիթար՝
Գարնայնի գույն-գույն ծաղիկներդ բոլոր,

Ո՜վ պիտի պատմէ վազքերդ մշտոլոր՝
Վայրի վարդերու երազանքն ի վար.
Ո՜վ պիտի ցույց տայ փրփուրներուդ խոր,
Հեւ ի հեւ կեանքիդ իղձերն հոգեվար,
( Վէտ-վէտ սէզերու շոյանքն ալ բոլոր: )

Միամի՜տ վտակ, դարերէ ի դար . . .


Երնէ՜կ քեզ, վտա'կ, մեռնիլ չունիս դուն.
Արցունքէ մարմինդ կը վարես անվերջ,
Գիշերներու մեջ միայնակ, արթուն,
Անսկիզբն, անվերջ, վտիտ փոսիդ մեջ
Կ՚երգես, երնէ՜կ...

Blessed Water

Who will sing the pure
Song of your unprotected life,
Devoted water...
Always like an unchained chirp
You flicker and go,
To the oval that your song has found
Happiness for centuries.

Pure river, since many years
(Among two stones, you sing your song endlessly)
You walk on the mossy road steadily.
And when they die around without comfort:
The colorful flowers of spring,
Who will tell, your lasting bustles
And all the dreams of wild roses...
Who will reveal the deep bubbles,
The overwhelming desires of your breathless life
(And all the caress of the wavy reeds)

Pure river, since many years . . .

Lucky you river! There is no death to you...
You lead your body from tears to eternity...
Night after night, sleepless, alone,
Having neither the beginning nor the end,
In your weak hollow, you sing your song,
Happily...

Ne mutlu sana, Su

Kim söyleyecek korunmasız ömrünün
O saf şarkısını, fedakâr su?
Özgür bir cıvıltı gibi daima
Titreşir, gidersin
Asırlardır şarkının mutluluk bulduğu o ovalara.

Saf ırmak, yıllardan beri
(İki taş arasında durmadan söylersin şarkını)
O yosun tutmuş yolda şaşmadan ilerlersin,
Ve teselli bulmaksızın ölürken etrafında,
Baharın o renk renk çiçekleri,

Kim anlatacak tükenmeyen koşuşmalarını
Ve yaban güllerine dair tüm hayalleri...
Kim ortaya çıkaracak derinlerdeki köpürtülerini,
Nefes nefese yaşamının kahredici arzularını
( Ve dalga dalga sazların tüm okşayışlarını... )

Saf ırmak, yıllardan beri . . .

Ne mutlu ki, ırmak, Ölüm yok sana...
Gözyaşından oluşan bedenini sürersin sonsuza dek...
Gecelerce uykusuz, tek başına,
Başı-sonu olmaksızın, o zayıf yatağında
Söylersin şarkını, iyi ki...

Լուռ Քաղաք

Կէս գիշերին մինակ, անձայն
Հարցումներով քնատ, անհամ
Կը սպասեմ որ վերադառնաս դուն,
Շուտ արի:

Հազար հարց ունինք կռուելու,
Հազար վէրք տուինք իրարու,
Երանի յանկարծ գայիր,
Ու մոռնայինք բոլորը:

Կէս գիշերին մինակ , անձայն
Վստահելով մեր պատմութեան,
Կը սպասեմ որ վերադառնաս դուն,
Շուտ արի:

Հազար հարց ունինք վիճելու,
Անհամար վէրքեր բուժելու,
Երանի յանկարծ գայիր
Ու մոռնայինք բոլորը:

Մէկիկ մէկիկ համրենք աստղերը,
Վաղ' առտու չծագի արեւը,
Միայն մենք ենք, միայն մենք
Այս լուռ քաղաքին տէրը:

Կէս գիշերին մինակ , անձայն
Կատուներն անգամ քնացան,
Փողոցներուն լոյսը կը մարի
Շուտ արի:

Հարցեր ունինք դեռ լուծելու,
Ու պատճառներ համբուրուելու,
Երանի յանկարծ գայիր
Եւ սկսեր բոլորը:

Մէկիկ մէկիկ համրենք աստղերը . . .

Silent City

Lonely and quiet midnight,
Sleepless and unpleasant questions in mind,
Waiting you to come back,
Hurry up...

We have thousands of problems to fight,
We gave thousands of sores to each other,
I wish you would come now
And we would forget it all...

Lonely and quiet midnight,
Believing in our past,
Waiting you to come back,
Hurry up...

We have thousands of issues to discuss,
Infinite wounds, we will repair,
I wish you would come now
And we would forget it all...

Let's just count the stars,
Make the sun not rise tomorrow,
We are the only ones,
This silent city belongs to us...

Lonely and quiet midnight,
Even cats are sleeping tight,
Street lamps will lose the light,
Hurry up…

We still have issues to solve,
And our reasons to kiss,
I wish you would come now
And it all would start...

Let's just count the stars . . .

Sessiz Şehir

Yalnız ve sessiz gece yarısında
Sorularla, uykusuz, tatsız,
Geri dönmeni bekliyorum,
Çabuk gel...

Binlerce sorunumuz var kavga etmek için,
Binlerce yara verdik birbirimize,
Keşke aniden gelseydin
Ve unutsaydık hepsini...

Yalnız ve sessiz gece yarısında,
Hikayemize inanarak,
Geri dönmeni bekliyorum,
Çabuk gel...

Binlerce sorunumuz var tartışacağımız,
Sonsuz yaralar; onaracağımız,
Keşke aniden gelseydin
Ve unutsaydık hepsini...

Birer birer sayalım yıldızları,
Yarın doğmasın güneş,
Yalnız biziz, yalnız biz
Bu sessiz şehrin sahipleri...

Yalnız ve sessiz gece yarısında,
Kediler bile uykuda,
Sokak lambaları da sönecek
Çabuk gel...

Sorunlarımız var hala çözeceğimiz,
Ve öpüşmek için nedenlerimiz,
Keşke aniden gelseydin
Ve başlasaydı herşey...

Birer birer sayalım yıldızları . . .

Մի՛ Լացացնի

Մի՛ լացացնի շատ եմ լացել, սիրելիս
Դու մի՛ կարծիր պաղ եմ այսպես ու գոռոզ,
Սիրտս շատ է լցված եղել վերքերով,
Սպիներից է կարծրացել, սիրելիս։

Հոգնել եմ ես, թող որ քնեմ ես հանգիստ,
Մանկան նման՝ ծնկիդ գլուխս դրած,
Ինձ խնայիր ու գուրգուրա ինձ վրա,
Ժամս է արդեն իրիկնացել, սիրելիս...

Հոգնել եմ ես ցավոտ, դավոտ սերերից,
Ամենքի դեմ սիրտս բացած, աչքս՝ փակ,
Քար է եղել նրանց շքեղ կրծքի տակ,
Իսկ ես, ավաղ. սիրտ եմ կարծել, սիրելիս։

Հոգնել եմ ես, թող որ քնեմ . . .

Do Not Let Me Cry

Do not let me cry, I cried a lot darling,
Do not think I feel myself cold and selfish.
My heart is full with sores,
It’s stoned with scars, darling...

I am tired, let me sleep and rest
I’d like to put my head on your knee, like a child.
Show affection, take care of me.
Time has already passed, darling...

I’m tired of this painful, ingratiating love
I shut my eyes against all and opened my heart.
They had stones in their glorious chests
But I, alas, thought they are hearts...

I am tired, let me sleep and rest . . .

Ağlatma

Sen ağlatma, çok ağladım sevgilim...
Böyle soğuk ve kibirli olduğumu sanma sakın,
Yaralar ile dolu kalbim,
Kabuk tuttu ve taşlaştı sevgilim...

Yoruldum ben, bırak sakince uyuyayım,
Bir çocuk gibi, başımı dizine yaslayıp,
İlgi göster, şevkatli ol sen bana,
Zaten vaktim tükeniyor sevgilim...

Yoruldum ben ağrılı sızılı sevdalardan,
Hepsine göz yumup, açtım kalbimi,
Taş imiş o görkemli göğüslerinin altındaki,
Ne yazık ki ben kalp sandım sevgilim...

Yoruldum ben, bırak sakince uyuyayım . . .

Տարբերութիւն

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր
Ուր որ կը նայի կապոյտ - կը տեսնէ
Երկինքը կապոյտ - ծովերը կապոյտ
Սիրած աղջկան աչքերը կապոյտ

Ակնոցը քթին չորս դին կը նայի
Կ՚ըսես ծովերը կապոյտ էին միշտ
Կ՚ըսես երկինքը կապոյտ էր արդէն
Չի հաւատար որ - նոր տեսայ կ՚ըսէ

Կիկօ աչքերուն ակնոց է առեր
ՀԻՄԱ կապոյտը կապոյտ կը տեսնէ

The Difference

Gigo is putting glasses on his eyes
He looks everywhere in- blue
Blue sky- blue seas
His lover’s eyes are blue

Glasses on his nose he looks all around
They say seas were always blue
They say the sky was already blue
He does not believe it - I just saw it he says

Gigo is putting glasses on his eyes
NOW he sees blue as blue

Farklılık

Gigo gözlerine gözlük almış
Baktığı her yeri mavi- görüyor
Gökyüzü mavi- denizler mavi
Sevdiği kızın gözleri mavi

Gözlüğü burnunda dört yana bakıyor
Denizlerin hep mavi olduklarını
Gökyüzünün ise zaten mavi olduğunu söylesen de
Inanmıyor ki- ben yeni gördüm diyor

Gigo gözlerine gözlük almış
ŞİMDİ maviyi mavi görüyor

Իրիկնային

Արեւ ծագաւ Քամիներուն դիմաց
Արեւը արիւնեցաւ, գիշեր իջաւ։

Afterglow

The Sun was a shield against the Storms,
Bleeded the Sun, the night overtake.

Gün Batımı

Güneş, Fırtınalara karşı siper oldu,
Kanadı Güneş, gece çöktü.

Հին Երազներ

Օրերն արա՛գ միշտ կը սահին,
Անհետ կ՚ըլլան երազներն հին,
Քաղցրութիւնով օժտուած վերջին,
Ասուպներու պէս կը կորչին:

Մեն-մի թռչող երազին հետ,
Կաթիլ մ՚արիւն կ՚ըլլայ անհետ,
Յիշատակին հողակոյտէն՝
Կաթիլներն վէրք կը բուրեն...

Հին երազներն ա՛լ չեն յիշուիր,
Մոռցունքին գոգն կ՚իյնան նանիր,
Ծուէն-ծուէն ամպի նման՝
Հովէն ցիր ու ցան կ՚ըլլան:

Մեն-մի թռչող երազին հետ . . .

Old Dreams

Days go fast, always flow,
Old dreams leave no trace,
Gifted by the last sweetness,
Like a falling star, they go.

With every dream whiz,
A drop of blood gets traceless,
From earth pile of memories,
Drops have an incense of sore...

Old dreams no longer recalled,
Fall on the void lap of disremember,
Strip by strip like a cloud,
Scattered by the wind that blow.

With every dream whiz . . .

Eski Rüyalar

Hızlı günler sürekli akıp gider,
Görünmez olur eski rüyalar,
Sonunda haz armağan ederek,
Kayıp giden bir yıldız gibi kaybolurlar.

Kanat çırpan her bir rüya ile,
Bir damla kan görünmez olur,
Hatıralar mezarlığından
Dökülen o damlalar, yara gibi kokarlar...

Eski rüyalar artık anımsanmazlar,
Unutulmuşluğun boş kucağına düşerler,
Pamuk-pamuk bulutlar gibi,
Esen rüzgârda parça parça olurlar.

Kanat çırpan her bir rüya ile . . .

Körebe

Sen hiç geçmedin, karanlık sokaklardan
Öfkeyle çıkılan nefret yollarından
Kavgayı bilmezdin, oynardın yalancıktan
Hemen kaç-kurtar kendini aç kurttan...

Sabunla(!) yıkarlar kafanın içini
Kitap okumak hangi delinin seçimi?
Omuzlarını ağrıtır evin geçimi
Kapını çalar abi(!)ler, alır-gider seni...

Orda herşey karanlıktan
Ateşten ve dumandan
Bileklerinde kelepçe
İşte böyle başlar: körebe...

"Kahraman oldun!" derken,
Sırtını sıvazlarken,
Sanırsın, vazgeçmek için çok erken...

Fitnenin nefesi,
Okşar bedenini,
Artık aynada gördüğün, başka biri...

Masal gibi dinledin anlatılanları,
Beline takılanı ne sandın, su tabancası mı?
Dün mazlumdun; bugün zulmeden sensin!
Söyle artık, seni kim nasıl... Sevsin!

Orda herşey karanlıktan . . .

Blindman’s Buff

You've never passed, the dark streets.
From hate roads gone by with rage.
You did not know the fight, you just pretend.
Run away and keep the wolf from the door.

They washed with a soap inside your head.
Which idiot gives a chance on reading a book?
It is a pain on your shoulders, the livelihood.
Then the bros knock the door and you all dissapear to...

Somewhere made of darkness
Of fire and smoke.
Handcuffs on your wrist,
That’s how it started: “blindmans buff” ...

When they say "you are a hero"
And hearten your back,
You feel, it's too soon to give up.

Instigation’s breath
Fondles your body.
And it's someone else you see in the mirror.

You thought they tell you fairy tales,
And what you carry seemed a water gun
You have been oppressed, but now, you are persecuting.
Tell me, who loves you now? And how...

Somewhere made of darkness . . .

Աչքկապուկ

Դուն երբեք չանցար, մութ փողոցներէն:
Զայրոյթով լեցուն ատելութեան ճանապարհէն:
Կռուիլը չէիր գիտեր, սուտ կը խաղայիր:
Փախէ՛ շուտով, փրկուի՛ր անօթի գայլէն:

Օճառով կը լուան գլխուդ մէջինը:
Որ խենթը կ՚ընտրէ գիրք կարդալը:
Կը ցաւցնէ ուսերդ տնային ապրուստը,
Կը տանին քեզի եղբայրներ, երբ կը լսես զանգակը:

Հոն ամէն ինչ խաւար է:
Կրակէն ու ծուխէն է։
Դաստակներուդ ձեռնակապը,
Ու կը սկսի աչքկապուկը:

Երբ կ՚ըսեն «դուն հերոս ես»,
Եւ կը քաջալերէն,
Կը կարծես, կանուխ է հրաժարելու:

Գրգռանքին շունչը,
Կը շոյէ մարմինդ:
Այլեւս օտար մըն է, հայելիին մէջինը:

Հէքիաթ թուեց քեզի պատմուածները,
Ջրային ատրճանա՞կ կարծեցիր քու մէջքինը։
Երեկ ճնշուածն էիր, այսօր դաժանը:
Ըսէ հիմա, ո՞վ կու տայ քեզի իր սէրը։

Հոն ամէն ինչ խաւար է . . .